Controle

Controle wordt vaak bekeken alsof het iets negatiefs is.

Mensen zeggen: “Je moet het leven loslaten. Gewoon zijn gang laten gaan, dat is hoe het hoort.” Alsof houvast zoeken fout is. Alsof structuur en richting een zwakte zijn.

Maar voor mij is dat helemaal anders. Controle helpt mij. Het brengt rust en overzicht. Het geeft me de kans om mijn energie te verdelen en mijn koers te volgen. Waar anderen het benauwend vinden, ervaar ik het vaak als bevrijdend. En ja, ik weet dat de maatschappij soms vindt dat ik het “anders moet doen”. Maar dit is mijn manier, en voor mij werkt het.

“Trouw blijven aan mijn eigen ritme, wat er ook rondom mij beweegt,
is de grootste controle die ik nodig heb.”
Bart Vandeberg

En toch… controle blijkt ook een illusie.

De herfst herinnert me daar elk jaar opnieuw aan. De bladeren die vallen, de dagen die korter worden, het licht dat zich niet laat sturen. Ook het leven zelf laat zich niet vastleggen. We leven met zoveel verschillende mensen op deze blauwe aardbol, en dat maakt ons bestaan uniek – maar soms ook vermoeiend. Want je kan een ander niet sturen.

Lees ook: Ons unieke zelf zijn.

En toch lijken veel mensen míj wel te willen sturen. Vaak goed bedoeld, maar niet altijd helpend. Ben ik er blij mee? Nee, meestal niet. En toch doen we het allemaal: we proberen elkaar richting te geven, en dat zorgt soms voor meer disbalans dan rust.

Voor mij persoonlijk is dat extra voelbaar. Controle geeft me zelfvertrouwen en bespaart energie. Maar wanneer ze verdwijnt, moet ik plots veel meer ballen in de lucht houden. Dat is vermoeiend, niet alleen door externe factoren, maar ook door mijn lichaam. Mijn CP zorgt ervoor dat zelfs mijn lijf me soms uit balans brengt. Gisteren kan ik een topdag hebben gehad, en vandaag beslist mijn lichaam plots:
“Nee Bart, vandaag geen spreekuur.”
 Weg controle – welkom onrust.

Lees ook: Met een slakkengang vooruit!

Veel van wat CP met zich meebrengt, speelt zich vanbinnen af. Niet zichtbaar, niet controleerbaar, maar wel aanwezig. En dat geeft chaos. Ik verbruik energie in de worsteling om alles weer op de rails te krijgen. En in mijn hoofd beginnen dan lange gesprekken met mezelf, die vaak ook nog eens kracht en energie vragen boven op het probleem zelf.

Lees ook: Elke dag is een uitdaging.

Daarnaast roept het ook reacties op in mijn omgeving. Mensen dichtbij of verder weggeven raad of zeggen hoe het anders kan. Vaak goed bedoeld, maar ook vaak mis begrepen. En zo verdwijnt er weer energie, in onduidelijkheid en in het gevoel dat mijn eigen koers niet volstaat.

Lees ook: Een pot NIVEA voor iedereen!

Misschien moet ik vaker leren kijken naar de natuur. Ik ben (nog) geen natuurmens, maar de beelden spreken wél. Want niemand zegt tegen een boom:
“Hou al je bladeren vast.”  
Van tijd tot tijd laat hij ze los, om straks opnieuw te groeien. Niemand eist van hem dat hij nog wat langer groen blijft, omdat wij dat zo graag willen. Hij volgt zijn eigen ritme. Waarom zou ik dat dan ook niet mogen? Even tijd nemen om te rusten. Het anders aanpakken. En eigenlijk geldt dat voor ons allemaal: ook jij mag dat. Soms maken we het elkaar net moeilijker, zelfs als het goed bedoeld is.
De vraag is: moet dat altijd?

Lees ook: Een zoektocht naar rust

Controle vasthouden geeft rust. Controle verliezen voelt pijnlijk en vermoeiend. Maar misschien is het leven precies dat: een voortdurende evenwichtsoefening. In de herfst, als de dagen korter worden en de bladeren vallen, zie ik hoe loslaten en vasthouden elkaar aanvullen.

Het gemis van iemand die er niet meer is, herinnert me eraan dat liefde blijft bestaan, ook als ik dat niet kan sturen. Dat is misschien de diepste zekerheid die we hebben: wat we hebben gedeeld, gaat niet zomaar verloren. En die liefde draagt ook vandaag.

Misschien is dat wel de ware controle: de keuze om mijn eigen ritme te volgen, hoe onvoorspelbaar de wereld ook draait. In mijn tempo, niet sneller dan goed voelt.

Lees ook: Het is wat het is

Dus gun jezelf dat ritme. Laat je niet opjagen. Zet de wereld gerust even stil – en adem.

Dat is genoeg.

Je mag gerust iets van je laten horen onderaan deze blog, ik lees het graag. Hartelijk dank voor nu en heel graag tot binnenkort. Warme groeten Bart.

Ps; vertel het zeker verder, zo wordt ons gezellige lezersgroep alleen maar groter. Je mag je altijd aansluiten op de facebook-, Instagrampagina en spotify of Apple Podcast: Bart vertelt.  Door de facebookpagina leuk te vinden, mis je geen enkel blogartikel meer!