De pauzeknop.

Hoe vaak vertel ik hier niet over ‘lief zijn voor jezelf’? Over alles op zijn tijd.
Over mijn onderliggend verlangen dat onze maatschappij eens ‘eventjes vertraagd?’

Helaas, dit is een onmogelijk gegeven. De wereld draait zoals hij draait en daar is niets aan te doen. Meer nog als onze wereldbol echt zou stoppen met draaien, dan vielen wij er allemaal van af. Toch?

Is het daarom, dat de maatschappij zo snel draait? Uit angst…
Wat er zou gebeuren mocht het eens een beetje trager gaan?
Zouden wij dingen missen, die we nu hebben?
Of zouden wij juist terug dingen krijgen? …  Dingen die wij nu juist door de drukte moeten missen?

Lees ook: Gedicht – Druk.

Het jaar is alweer eens over de helft, en dat doet mij beseffen dat het hoog tijd is voor mij om:
‘de Pauzeknop’ in te drukken.

De afgelopen tijd, was het weer een allegaartje van drukte en verplichtingen om mij heen.
Dagelijkse beslommeringen die zich als een snoer om je nek wikkelen – de kleintjes, de grote taken, de ‘moetens’ die altijd op de loer liggen.

Lees ook: Rem is stuk.

Iedere ochtend met een lijstje in je hoofd: het is bijna altijd te lang, te veel, te onduidelijk.
Werk, zorg, boodschappen, onderhoud van jezelf en de omgeving om je heen.
Kortom het is weer een race tegen de klok. Elke beweging is een kleine overwinning,
elke taak een stap vooruit.

Maar de tijd vliegt, en soms lijkt het alsof ik achter de feiten aan ren, in de drukte die niet ophoudt. Soms is het zelfs moeilijk om te voelen dat je echt vooruitkomt, vooral als er sprake is van vermoeidheid en pijn. Want hoe ik het draai of keer, mijn fysieke beperking genaamd CP blijft aanwezig.

Ik voel de tijd, die als water door mijn vingers glipt, het is al juli, de dagen glijden voorbij,
een stroom van kleine zorgen en grote taken. De wereld draait sneller dan ik kan rennen,
ik voel de spanning in mijn spieren, de chaos in mijn hoofd, de druk in mijn adem.
Een gevoel van de voortdurende stroom van ‘moeten’ en ‘missen’.

“Ik druk nu ‘de pauzeknop’ in. Het is tenslotte juli!”
Bart Vandeberg

Misschien is juli niet alleen maar een maand van activiteit. Misschien is het ook een maand van herinnering: de kunst van het rusten. Het leren om te vertragen, in plaats van te haasten. Het vinden van momenten van stilte, zelfs in de drukte. Het herkennen van de waarde van pauzes,

Lees ook: Op (Thuis) vakantie gaan.

Tijd om nieuwe energie te ontvangen. Tijd om terug op adem te komen. Tijd om te genieten.
Weg te dromen. Om nieuwe paden, te ontdekken. En vooral; tijd om je eigen wereld te vertragen.

Geniet van de zomer, en geniet van je eigen pauzes.

 Je mag gerust iets van je laten horen onderaan deze blog, ik lees het graag. Hartelijk dank voor nu en heel graag tot binnenkort. Warme groeten Bart.