Doorzetten of opgeven?

Enkele maanden geleden, hoorde ik op de radio de vraag:
“Mag je eens iets opgeven in je leven?”

Is dit toegestaan, of niet? Is dit een teken van zwak zijn, of niet?
De eerste gedachte die in mij op kwam was:

“Ik geef elke dag op! Er is geen enkele dag die naar mijn wens verloopt.
Ik wil zonder gedoe opstaan, zonder stijfheid, zonder chaos in mijn hoofd.
En het liefst van al: dit alles, zonder tijdsdruk.

Helaas, loopt het al mis vanaf minuut 1! Want mijn CP is altijd aanwezig. Of ik dat nu wil of niet.
Moet ik hier steeds dan tegen in gaan, en steeds maar doorzetten?
Ik kan je vertellen het is een wedstrijd, die ik niet kan winnen.
Dus ja, ik geef die strijd tegen mijn lijf op. De chaos in mijn hoofd blijft waaien, en de tijd tikt ongenadig verder.

“Soms is opgeven beter.”
Leen Dendievel

Het is de titel van een boek van Leen Dendievel. Dat werd toen besproken in het radioprogramma, dat ik toen hoorde.
En ik werd er mij van bewust dat ik dit meer en meer toepas in mijn leven.
‘Soms is opgeven beter’, het is zoiets als ‘loslaten.’ – Of het er laten zijn?
 Ja dat klinkt beter. Ik probeer mijn lijf er te laten zijn, zoals het er dagelijks is.

Wil ik het anders? ‘JA’ absoluut, maar dat gaat, (nu) niet lukken.
Wil ik rustig opstaan zonder gedoe en chaos in mijn brein? ‘JA’ maar dat gaat, (nu) niet lukken. Dus ik laat het er zijn. Ik geef de strijd er tegen ‘op’.

Net zoals tegen het tikken van de klok, want Ik win er toch niet tegen.
In tegendeel, mijn stijf lichaam, wordt nog meer stijf en gespannener, met meer chaos in mijn hoofd en nog meer tijdsdruk. Dus ik verlies – dus mijn conclusie:
‘Soms is opgeven beter.’

Lees ook: Verward

“Dus Bart blijft heelder dagen in zijn bed liggen!”  Sorry, dan moet ik jou teleurstellen.
Want dan heb je het grondig mis. Dit is zeker niet het geval: Want ik sta trager op, en geef mijn lijf en hoofd meer tijd om op gang te komen. Dit is niet hoe ikzelf steeds aan de dag wil beginnen. Maar, toch probeer ik op deze andere manier mezelf erdoorheen te slaan.
Op mijn eigen manier, in mijn eigen tempo. Ook al gaat dit dus tegen mijn eigen wens in.

Meer nog, het zorgt vaak ook nog eens voor onbegrip, bij de mensen in mijn omgeving.
Ik kan hun verwachtingen niet inlossen. Ik ben nu eenmaal Bart Vandeberg en ik heb CP.

Lees ook: gedicht – Mag ik leven?

Ik probeer op mijn eigen manier door het leven te gaan. – Om alsnog door te zetten binnen mijn eigen mogelijkheden. Op mijn eigen, soms gekke manier, liefst zoveel mogelijk op mijn eigen tempo. En vooral met vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk.

Lees ook: Een zoektocht naar rust

Het leven met CP is vaak een onzichtbare strijd die velen mensen (met en zonder CP)
niet kunnen zien. Maar ze denken wel veel dingen beter te weten. Maar dit is niet waar!
Zo werkt het niet, ieder mens (zeker met CP) is en ervaart het leven anders.
En dat durft onze maatschappij maar al te vaak vergeten, als je het mij vraagt.

Lees ook: Laat onze wereld draaien met liefde en geluk!    

Dus zoals je hier net gelezen hebt: ben ik erachter gekomen dat ‘opgeven’ daarom niet altijd slecht is op zich. Het is zeker niet gemakkelijk of fijn! Verre van eigenlijk. Het is een onderdeel dat bij het leven kan horen. Ook al is ‘opgeven’ vaak oneerlijk, en zwaar. Het kan ook weer voor ruimte zorgen. Ruimte voor iets anders, waar ik dan ‘wel’ kleine stappen vooruit kan zetten.
En zet ik toch nog  rustig door, niet?

Dus wat denk jij doorzetten of opgeven?  De keuze is helemaal aan jou.
Kies maar, hoe jij ernaar wil kijken, en laak er een mooie dag van vandaag.

Je mag gerust iets van je laten horen onderaan deze blog, ik lees het graag. Hartelijk dank voor nu en heel graag tot binnenkort. Warme groeten Bart.

Ps; vertel het zeker verder, zo wordt ons gezellige lezersgroep alleen maar groter. Je mag je altijd aansluiten op de facebookpagina: Bart vertelt.  Door de facebookpagina leuk te vinden, mis je geen enkel blogartikel meer!