De Scheepswrakken

Iedereen kent het liedje wel als ik zeg: “leef alsof het je laatste dag is.”
En waarschijnlijk kan je het met gemak verder zingen. “Alsof de morgen niet bestaat.” En zo verder.

Mocht je niet weten waarover ik het heb. Kan je hier het liedje alvast even beluisteren.

Wij weten allemaal dat onze tijd hierop deze blauwe bol niet oneindig is.

Maar, wat als op een dag (weer) een dierbare van ons heen gaat? Dan pas worden wij ons hier terug meer van bewust.
Het hoort bij ons leven. Ons aardse bestaan. Al neemt dit nooit de pijn weg.

De pijn die wij voelen is voor ieder van ons anders. Steeds opnieuw. Hoe gaan wij er mee om?
ook dat is voor iedereen anders.

Het doet pijn als een dierbaar iemand onze aardse wereld verlaat. Al draait de wereld hier gewoon verder. De mens hierop aarde blijft met pijn en verdriet achter. Steeds opnieuw en opnieuw.
 Hoe kunnen wij hier mee omgaan? Een oude man wist dit op een bijzondere wijze uit te drukken:

Ik ben al een oude man op leeftijd. Dat betekent dat ik het overleefd heb en veel mensen die ik heb gekend of heb liefgehad die dat niet hebben. Ik heb vrienden verloren, beste vrienden, kennissen, collega’s, grootouders, mijn moeder, familie, leraren, mentors, studenten, buren en nog veel andere mensen. Ik heb geen kinderen en ik kan mij de pijn van het verlies van een kind niet voorstellen. Maar hier is wat ik heb geleerd.”

“Ik zou willen dat ik kon zeggen dat je went aan het feit dat mensen overlijden. Ik heb dat nooit gekund of gedaan. Dat wilde ik niet. Het sloeg een gat in mijn ziel wanneer iemand waarvan ik hield overleed, de omstandigheden maken dan niet uit. Maar ik wil niet ‘dat het niet uitmaakt’.”

“Ik wil niet dat het iets is dat zomaar voorbijgaat. Mijn littekens zijn een bewijs van de liefde en de relatie die ik had voor en met die persoon. Als het litteken diep is, was de liefde dat ook.”

“Dus zo is het. Littekens zijn het bewijs om te leven. Littekens zijn het bewijs dat ik iemand diep kan liefhebben en gepassioneerd kan leven en beschadigd kan worden en dat ik kan helen en door kan gaan met leven en liefhebben. En het littekenweefsel is sterker dan de huid die daar eerst zat. Ze zijn alleen lelijk voor de mensen die het niet kunnen zien.”

“Om terug te komen op het rouwen, het komt met golven. Wanneer het schip voor het eerst is ondergegaan, dan drijf je op open zee, met het scheepswrak om je heen. Alles dat langskomt herinnert je aan de schoonheid van het schip dat ooit was, maar nu niet meer is.”

“En alles wat je kunt doen is drijven. Je vindt een gedeelte van het wrak en houdt daaraan vast. Misschien is het een fysiek iets. Misschien is het een fijne herinnering of een foto. Misschien is het een ander persoon die ook probeert te blijven drijven. Voor een tijd is dat alles wat je kunt doen, drijven. Om te blijven leven.”

“In het begin zijn de golven 100 meter hoog en klotsen over je heen zonder schaamte. Ze komen om de 10 seconden en geven je geen tijd om op adem te komen. Alles dat je kunt doen is vasthouden en blijven drijven. Na een tijdje, misschien een paar weken, zelfs maanden, zijn de golven nog steeds 100 meter hoog, maar zit er meer ruimte tussen. En als ze dan komen, klotsen ze nog steeds over je heen.”

“Maar daartussenin kun je ademhalen, functioneren. Je weet nooit wat het gevoel van verlies weer omhoog brengt. Het is misschien een liedje, een foto, een kruispunt op de weg, de geur van een kop koffie. Het kan alles zijn… en dan komt de golf weer. Maar tussen die golven, is leven.”

“Ergens verderop, en het verschilt voor iedereen, kom je erachter dat de golven nog maar 80 meter, of 50 meter zijn. Alhoewel ze nog steeds komen, komen ze minder snel na elkaar. Je kunt ze aan zien komen. Een jubileum, een verjaardag of Kerst.”

“Je kunt je erop voorbereiden, meestal. En wanneer ze over je heen klotsen, weet je dat je, hoe dan ook, weer boven komt. Doorweekt, happend naar adem, vasthoudend aan wat je kunt vinden, maar je zult boven komen.”

“Neem het aan van een oude man. De golven zullen niet stoppen, maar om de een of andere redenen wil ik dat ook niet. Je leert hoe je ze moet overleven. En andere golven zullen komen. En ook die zul je overleven. Als je geluk hebt, zul je veel littekens hebben van heel veel liefde. En veel scheepswrakken.”

_{^{Bron: mynd.nu}}

Met Allerheiligen sta ik vaker stil bij de lieve mensen die ik zo mis op onze blauwe aardbol.

Lees ook: Warme vakantieweek!

Al doet het deze maand allemaal nog zo veel meer pijn dan anders. Gelukkig heb ik de littekens met nog tonnen liefde. En probeer ik de vele scheepswrakken te koesteren als een houvast, om al die golfen steeds opnieuw te kunnen doorstaan.

Je mag gerust iets van je laten horen onderaan deze blog, ik lees het graag. Hartelijk dank voor nu en heel graag tot binnenkort. Warme groeten Bart.